MASAYA ako!!!

bwakanangshet!!!
i can't believe uno kami sa report namin! all the haggard-ness paid off! in all fairness, hindi talaga ako iniwan ni kaye. kahit hindi n'ya masyadong pinagtuunan ng pansin ang report namin nung mga nakalipas na araw, inaral naman n'ya talaga ito bago magreport...buti nalang innate sa kanya ang pagpapatawa kaya lalong kumeri ang report namin kay Ma'am! pucha, yun mga classmates namin, akalain mong feeling nila, aral na aral namin yung report?!? owell...talaga namang inaral ko yun pero up to the last minute kasi, mejo may mga bagay na magulo pa sa isipan ko at kabado kami pareho ni kaye...hahahaha...iba talaga kapag nag-theatre class under Prof. Ben...galing galing!
______________________________________________________________________________________
but honestly, akala ko nung una sobrang malas ko sa araw na yan. kasi wala nga akong tulog. tapos hindi ako gaanong nakapag-aral for soc sci e exam nga namin. to make matters worse, hindi ko pa nata-type yung book review ko na ipapasa sa comm140. at hindi ko pa nga gaanong ma-gets yung report namin.
kaya todo nag-prepare ako kahapon. kahit magkanda-leche leche ang araw ko, ko naman ang pinakamagandang malas nung araw na 'yon!
7:30 na ako dumating sa class ko sa socsci. 7 am ang class ko. malas talaga. hindi pa ako makapag-madali dahil bitbit ko ang aking pinakamamahal na laptop, na ngayon-ngayon lang ay pinangalanan ko na ng Buknoy , sa isang kamay at nakasukbit naman ang aking bag na naglalaman ng mga pinakaiingat-ingatan kong gamit, gaya ng cellphone at make-up kit sa kabilang balikat. pagpasok ko sa room, lahat sila nakatingin sa akin na para bang nakagawa ako ng isang mortal na kasalanan. pero dahil nga ako ay isang magaling na aktrisa , parang pasok lang ako, with matching smile pa 'yan.
pangalawang kamalasan: pagpasok ko sa room, kaninong mukha ang tumambad sa akin?!? yep...tama ka...kay Backseat. alam ko naman na makikita't makikita ko s'ya, dahil malamang ay classmates kami, pero mas maganda siguro kung hindi na lang n'ya ako tinignan nung pumasok ako. mga 3 seconds din yun. ayoko kasi ng makasalubong ng tingin ang mga matang iyon.
hmm...buti na lang maganda ako nang araw na 'yon kaya sulit ang pagkakatingin n'ya sa akin
ikalawang kamalasan: hindi raw nakuha ni Ma'am ang aking blue book. keri lang naman dahil may blue book naman ako sa bag. so upo na ako sa upuan ko at naghanap ng blue book na alam kong nasa folder ko lang. tapos... biglang hindi ko na mahanap kung nasaan! buti na lang at maabilidad ako! pinilas ko ang unang 2 pages ng blue book na hindi ko nagamit sa math exam at...nagsagot na ako ng exam.
buti na nga lang at hindi ako minalas sa exam. hindi naman ako nahirapan. hindi ko masyadong pinag-isipan. sana nga lang tama ang mga sagot ko. pero mukhang okay naman. at aba, naunahan ko pa si Backseat na matapos sa exam. bwahahahahaha!
e ano naman ngayon, diba? well, well, well...alam ko wala naman s'yang kaalam alam sa mga pangyayari...pero, pero, pero, parang feeling ko mapapaisip s'ya ...ang galing naman nito...hahahaha! you wish, diane, you wish!
____________________________________________________________________________________
maaga akong natapos sa aking exam kaya dumeretso na ako sa aking majors class. kami ang unang reporter. nakakatuwa dahil pagdating ko, nandun na si kaye. practice at aral ng report, last minute na pag-iisip ng pakulo...
ang we're on!
astig talaga. tuwang-tuwa si Ma'am at tango ng tango habang nagrereport kami. pagkatapos nun, narinig ko na ang magic word: "Very Good, Very Good...they deserve an applause class!"
bwakanangshet!!
it's not a very "malas" day after all!
pagkatapos nun, sila keina naman at rocel ang nagreport. pinakita naman nila ang video na ako ang talent. ilang minutes of fame din yun a! so lalo akong natuwa...
____________________________________________________________________________________
15-minutes na break. nag-aabang ako ng jeep sa tapat ng masscom. pupunta akong SC para magpaprint ng aking book review. biglang nag-vibrate ang cellhpone ko.

"SMS. FCan: be careful of what you wish for--- particularly of the attention of somebody you like."

shet na malufet! okay...stuck-up ako for 5 seconds...buti na lang dumating na yung jeep.

____________________________________________________________________________________

math 1 class ko na. antok na antok na ko. natulog muna ako.

after what seemed like eternity, dumating din ang kikay kong prof na galing palang pisay . ibabalik na pala n'ya ang exam namin.

and i thought hindi malas ang araw ko.

sadista talaga yun. tinawag n'ya muna yung mga matataas. akala tuloy ni abi naka-ayos yung exam depende sa results...highest to lowest. buti na lang at bingi pa ako nun dahil kakagising ko lang.

"carandang!"--- bwakanangshet! tinawag na si abi. nasaan na ang papel ko?!?

71% si abi. shux! anong grade ko?!?

finally...

"maling!"

with much agit , lumapit ako sa kikay prof ko at kinuha ang papel ko...

77%

Yeheeeeeeeeeeey!!!!

well, alam ko hindi s'ya 100%, hindi uno ang equivalent, STILL---77% is higher than 50%--- pasado ako!

____________________________________________________________________________________

pauwi na ako. i don't want to push my luck. baka kapag ginabi pa ako, good luck na ang abutin ko sa nanay ko dahil 2 linggo na akong gabi umuuwi. naglalakad na ako papunta sa sakayan when i spotted a familiar figure: magandang buhok, jologs na porma---it's Vaseline boy!

Vaseline boy: naging pseudo-karir ko nung 3rd year high school ako. naging ka-chat ko almost every night. at inasar sa akin nung freshie days dahil un lang kami nagkita. pareho kaming taga-UP. take note: taga-PISAY s'ya.

okay, nakita ko s'ya, it's really no big deal. what i want is for him to see me. ano kayang reaction n'ya sa aking FA-ish outfit ? sana makasabay ko s'ya sa jeep, dahil pareho kami ng sasakyang jeep.

dumating yung jeep. sumakay ako. pucha, ako na pala ang huling sumakay. puno na. haay...owell...keri lang. sayang ang moment.

but wait...there's more!

dumaan yung jeep sa harap nila Vaseline boy and his friends. yak. ang pangit na n'ya. buhok na nga lang talaga ang maganda sa kanya. palayo na ako ng tingin nang...

maispatan kong napalinga s'ya sa direction ko. nakita n'ya ako. stuck-up s'ya for a few seconds. hinabol pa ng tingin ang jeep na sinasakyan ko.

success!!!

____________________________________________________________________________________

whatta day! sa sobrang kapaguran ko...pagkakain ng dinner e tulog kaagad ako.

at syempre...hindi ko makakalimutan...

Lord...kala mo nakalimutan ko na ano?!? hehehe...thank You po sa pagbabantay sa akin sa araw na 'yon. thank you po dahil hindi N'yo ako pinabayaan...thank You for being considerate of my efforts...kahit na hindi Mo pa tinutupad ang wish ko...keri lang...mahal Mo talaga ako...thank You po ulit...

bait ko noh?!?

____________________________________________________________________________________

this has been one of the most incredible days of my life.

____________________________________________________________________________________

okay, back to work.

gawa na akong script para sa prod ko.