CHECK! Nga ba?!? (BACKSEAT for the nth time)
Matangkad--- check!
Varsity basketball player--- check!
Kotse: Starex at Vios o Altis---HARACHECK!
Good school: La Salle Zobel, Pisay and UP--- check!
Good sense of humor--- check!
Intelligent conversationalist (in short sensible)--- check!
At syempre…gwapo--- check!
Habang nag-aayos ako ng mga gamit ko kanina, nakita ko ang checklist na ginawa ko ilang buwan na ang nakalilipas. Checklist? Ng ano?
Checklist ng mga qualities and traits na gusto ko sa isang guy…
Yep. That’s right…laugh all you want, pero ilang revisions na rin ang napagdaanan ng checklist na ‘yan, at seryoso ako habang ginagawa ‘yan. Walang pakialamanan ng trips.
Anyway, so yun nga, nakita ko s’ya after so many months na pagkakalibing sa tambak ng mga papel sa loob ng kabinet ko. Binasa ko s’ya ulit at laking gulat at syempre tuwa ko nang mapansin ko na---
PASADO SI BACKSEAT SA AKING CHECKLIST!
Well…okay…medyo exaggerated nga siguro ako dahil hindi ko pa naman alam kung taglay n’ya ang mga “non-negotiable” things sa aking checklist…BUT STILL…karamihan sa mga na-specify ko na traits ay nakita ko sa kanya or na-confirm ng mga taong kakilala n’ya ( hayaan n’yo at ilalagay ko dito ang checklist na ‘yon).
So. Dapat ba masaya na ako?!? Siguro. Pero…parang apprehensive pa rin akong ituloy ang pagkakaroon ko ng crush sa kanya. Siguro iisipin n’yo, ang babaw naman nito, parang crush lang naman…oo nga, pero kasi, ako yung tipo ng tao na sinespecify pa ang pagkakacrush sa isang tao into two types: 1) crush ko na hanggang crush lang talaga habangbuhay, 2) crush ko na pwede akong mag-fall eventually. Obviously, si Backseat ay kabilang sa second category. Kaya my apprehensions ako. At mayroon na rin naman akong mga rason kung bakit…
Una, dahil ayokong magkaroon ng kahit anong distraction as of the moment. Kasi alam ko kapag nagtuloy-tuloy ‘tong crush na ‘to, magugulo pa lalo ang magulo ko nang buhay. Ngarag na nga ako…mangangarag pa lalo. Iba kasi ako kapag tinamaan…walang naiisip kung hindi yun lang. And I can’t afford to be distracted as of the moment. Seryoso.
Pangalawa, bwakanangshet…almost perfect ‘tong si Backseat. Wala akong masabi. Parang malabo sa dilang malabo kaming dalawa. Kahit ano pa man ang mangyari, kahit ano pa man ang gawin n’ya o sabihin man, nahihirapan na akong isipin na maaring may ibig sabihin ‘yon. Na-trauma na ako sa mga implicit na actions na ‘yan dahil sa nakakasakit kung hindi man nakakamatay ang vagueness. Besides, almost perfect s’ya…kung yung hindi nga mga almost perfect na guy hindi nagkakagusto sa akin, s’ya pa kaya?!?
Pangatlo, ang pinaka-stupid pero pinakabumabagabag sa akin…e yung mga nalaman kong characteristics ng mga naging crush o niligawan n’ya. Payat at maganda daw. WELL…maganda something na relative--- depende naman talaga ‘yan sa tumitingin e. Pero PAYAT…hmm…pare…patay tayo dyan. Hindi naman ako uberly bochog noh, pero hindi rin naman ako payat.
Okay. Fine. Oo. Naiinsecure ako. Naiinsecure ako sa mga taong ni hindi ko man lang nakikita o kilala. Hindi nga siguro dapat, pero ganun ang nararamdaman ko e.
At dahil sa mga rason na ‘yan, ayoko na. Ayoko nang mag-invest ng emosyon kay Backseat. Baka sobra-sobra na naman ang ipundar ko, at malugi na naman ako sa huli. Not that I mind na malugi ako, pero naman, pass muna ako sa lugihan…gusto ko naman na this time, masaya-saya naman ang ending ng love story na isusulat ko.
Pero sobrang irresistible talaga itong si Backseat. Bwakanangshet na malufet…nakapanghihina s’ya talaga. The mere thought of him makes me smile already.
Nyangakerks…nakakatakot.
Varsity basketball player--- check!
Kotse: Starex at Vios o Altis---HARACHECK!
Good school: La Salle Zobel, Pisay and UP--- check!
Good sense of humor--- check!
Intelligent conversationalist (in short sensible)--- check!
At syempre…gwapo--- check!
Habang nag-aayos ako ng mga gamit ko kanina, nakita ko ang checklist na ginawa ko ilang buwan na ang nakalilipas. Checklist? Ng ano?
Checklist ng mga qualities and traits na gusto ko sa isang guy…
Yep. That’s right…laugh all you want, pero ilang revisions na rin ang napagdaanan ng checklist na ‘yan, at seryoso ako habang ginagawa ‘yan. Walang pakialamanan ng trips.
Anyway, so yun nga, nakita ko s’ya after so many months na pagkakalibing sa tambak ng mga papel sa loob ng kabinet ko. Binasa ko s’ya ulit at laking gulat at syempre tuwa ko nang mapansin ko na---
PASADO SI BACKSEAT SA AKING CHECKLIST!
Well…okay…medyo exaggerated nga siguro ako dahil hindi ko pa naman alam kung taglay n’ya ang mga “non-negotiable” things sa aking checklist…BUT STILL…karamihan sa mga na-specify ko na traits ay nakita ko sa kanya or na-confirm ng mga taong kakilala n’ya ( hayaan n’yo at ilalagay ko dito ang checklist na ‘yon).
So. Dapat ba masaya na ako?!? Siguro. Pero…parang apprehensive pa rin akong ituloy ang pagkakaroon ko ng crush sa kanya. Siguro iisipin n’yo, ang babaw naman nito, parang crush lang naman…oo nga, pero kasi, ako yung tipo ng tao na sinespecify pa ang pagkakacrush sa isang tao into two types: 1) crush ko na hanggang crush lang talaga habangbuhay, 2) crush ko na pwede akong mag-fall eventually. Obviously, si Backseat ay kabilang sa second category. Kaya my apprehensions ako. At mayroon na rin naman akong mga rason kung bakit…
Una, dahil ayokong magkaroon ng kahit anong distraction as of the moment. Kasi alam ko kapag nagtuloy-tuloy ‘tong crush na ‘to, magugulo pa lalo ang magulo ko nang buhay. Ngarag na nga ako…mangangarag pa lalo. Iba kasi ako kapag tinamaan…walang naiisip kung hindi yun lang. And I can’t afford to be distracted as of the moment. Seryoso.
Pangalawa, bwakanangshet…almost perfect ‘tong si Backseat. Wala akong masabi. Parang malabo sa dilang malabo kaming dalawa. Kahit ano pa man ang mangyari, kahit ano pa man ang gawin n’ya o sabihin man, nahihirapan na akong isipin na maaring may ibig sabihin ‘yon. Na-trauma na ako sa mga implicit na actions na ‘yan dahil sa nakakasakit kung hindi man nakakamatay ang vagueness. Besides, almost perfect s’ya…kung yung hindi nga mga almost perfect na guy hindi nagkakagusto sa akin, s’ya pa kaya?!?
Pangatlo, ang pinaka-stupid pero pinakabumabagabag sa akin…e yung mga nalaman kong characteristics ng mga naging crush o niligawan n’ya. Payat at maganda daw. WELL…maganda something na relative--- depende naman talaga ‘yan sa tumitingin e. Pero PAYAT…hmm…pare…patay tayo dyan. Hindi naman ako uberly bochog noh, pero hindi rin naman ako payat.
Okay. Fine. Oo. Naiinsecure ako. Naiinsecure ako sa mga taong ni hindi ko man lang nakikita o kilala. Hindi nga siguro dapat, pero ganun ang nararamdaman ko e.
At dahil sa mga rason na ‘yan, ayoko na. Ayoko nang mag-invest ng emosyon kay Backseat. Baka sobra-sobra na naman ang ipundar ko, at malugi na naman ako sa huli. Not that I mind na malugi ako, pero naman, pass muna ako sa lugihan…gusto ko naman na this time, masaya-saya naman ang ending ng love story na isusulat ko.
Pero sobrang irresistible talaga itong si Backseat. Bwakanangshet na malufet…nakapanghihina s’ya talaga. The mere thought of him makes me smile already.
Nyangakerks…nakakatakot.
posted by izzie at
4:38 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home