Rewind tayo ng onti...

Ngayon lang ulit ako nakapaglinis ng aking cabinet. Hindi ko maintindihan kung bakit inaabot lagi ng minimum na 1 malaking plastic bag ang mga kalat at basurang naitatapon ko sa tuwing maglilinis ako...
...at hindi ko rin alam kung bakit sa tuwing mag-aayos ako ng gamit e napakarami kong nahahalukay na mga interesting na bagay.
Anywayz...
May nahalukay akong isang "essay" na isinulat ko siguro mga ilang buwan na ang nakalilipas. Natawa ako nung binasa ko s'ya ulit. Dapat 'ata ay ipopost ko s'ya dito noon kaya lang wala yata akong ineternet card nun. Ngayon ko na lang ipopost. Pero bago yun, antabayanan n'yo nga pala ang ipinangako kong "The Checklist"...


Waah!!!
Mind over matter...mind over matter...
Pucha, easier said and done pala 'tong ultimate endeavor na 'to.
Pero kailangan kong kayanin!Hindi pwedeng hindi. Kredibilidad ko ang nakasalalay dito!
Arrrrrrrrgh!
Sino ba kasing nagsabi na madali 'to?
Gulo ko na ba?
I'm referring to the decision I made to stop thinking about my lovelife.
God naman, 'wag N'yo naman po ako subukan ng ganito...
Nag-conspire na naman ang mga elemento sa mundo para guluhin at windangin na naman ang mundo ko!
Bakit kamo?!?
Pa'no ba naman, sinisimulan ko palang namnamin at isabuhay ang "single and loving it" drama ko. Only, hours after I've declared it, biglang nagtext ang pinsan ko, nagbubuhos ng sama ng loob dahil her latest attempt to revive her "tigang" lovelife failed once again. So syempre, si ever so helpful pinsan (moi) ay to the rescue once again with a barrage of words of encouragement at mga cliches na madalas sinasabi sa mga sawing-puso. At sa kabila ng "Kaya mo yan..." at "Challenge lang 'yan ni God"...
...biglang may thought bubble na umappear sa ibabaw ng ulo ko...
OMIGOSH! Kapag nawawalan ng lovelife ang pinsan ko, nagkakalovelife ako!
Hindi nga. Seryoso. Ganyan talaga ang pattern namin. Nagka-bf s'ya, wala ako. Ako naman nagka-karir, nawalan naman s'ya. Never pa kaming nagkasabay. We believed na ganito ang phenomenon sa amin para mayroon laging emotional balance. Na siguro, sabi ni God,pareho kasi kaming sira ulo kapag inlab, kaya kailangan, 1 at a time, para may neutralizer of some sort. May magkocomfort kapag umiiyak, may tagabantay at chaperone, may messenger, and most of all, para walang sapawan ng kilig moments.
So yun nga nga, wala nang lovelife ang pinsan ko--- hindi kaya sign na ito na magkakalovelife na ako sa wakas?!?
BATOK.
Single and loving it...single and loving it...
At syempre, para mas masaya, parang nananadya talaga ang pagkakataon. Nang medyo nakakalimutan ko na ang tungkol sa pinsan ko, biglang nagtext ang kabarkada ko---
She is on a date!
Iniisip n'yo, e ano naman? Pakialam ko naman?
Well...ganito yun. Kami kasi ng kabarkada kong 'to ang last 2 individuals sa aming barkada na never pang nagkakaboyfriend. At kami na lang ang nagkakaintindihan tungkol sa lovelife concerns. Alam mo yun, we both take pride to the fact na we don't really care kung kami na lang ang SSB (Single Since Birth) sa barkada.
All of a sudden, binalita n'ya sa akin na may nangangarir na sa kanya!
You may ask, ano naman ngayon? Shouldn't I be happy for her?
Well--- oo naman, masaya ako para sa kanya. Really. I feel na it's about time. Pero---
Naiinggit ako!!!
At naiinis ako na ganoon ang pakiramdam ko. Dahil kung single and loving it ang drama ko, hindi ako dapat naiinggit. Dapat nga either hindi ako apektado or I'm not affected. Hehehe.
But then again, yun nga, naiinggit ako.
Single and loving it...single and loving it...
And lastly, to make matters worse, gusto kong manood ng sine. Anong problema? Wala akong kasama. Dahil either nakapanood na ang aking friends and family members with their friends or their respective beaus or keri lang nila pero dahil fiscal crisis ay dapat ilibre ko sila, being the one na nagyaya, or busy sila. So I guess, ako na lang manonood mag-isa.
Again, since my mind usually fails me, this situation that confronts me is something na napapagisip ako na...
"Sana may boyfriend na lang ako para mya instant kasama na hindi mo na kailangang i-schedule, hindi mo kailangang ilibre at malamang sa malamang ay ikaw pa ang ililibre---pati pagkain hanggang transpo pag-uwi. At higit sa lahat, hindi mo na kailangang maghatak ng ibang tao para samahan ka. Meron ka pang instant human jacket (!) against the cold atmosphere of the movie house.
BWAKANANGSHEEEEEEEET!!!
SINGLE AND LOVING IT...SINGLE AND LOVING IT...
*Hinga ng malalim*
Well...come to think of it, baka kapraningan ko lang na naman ito. Minsan talaga, I tend to think too much. Ako lang nagpapakumplikado sa buhay ko.
Test of times lang siguro...

So there.
Nakakatawa noh?
Pero seriously, I've realized that indeed, I've come a long way. Kung iisipin mo, at that time, I was trying so hard to inculcate in my mind na I'm suppose to be happy despite the confrontations of singlehood. Yet now, I can really say straight to anyone's face na I'm happy being single. I'm happy na ganito lang ang nagyayari sa akin. I've changed. Magka-chance man kami ni Backseat or hindi, for example, I think okay lang. Basta masaya lang ako na nangyayari ang mga bagay.
Pero I must admit na there are really trying times na parang yung mga nangyayari, misleads me into thinking na I'd be happier kung magkakalovelife ako. Kapag nangyayari yun, iniisip ko na lang na wala rin naman akong time.
Lumalaki na 'ata talaga ako...