Mga KOMENTO ko sa mga bagay...

Ang bigat nung huli kong blog noh?
'Wag n'yo nang alamin kung tungkol saan yun...kailangan ko lang talagang ilabas lahat ng yun kagabi.
Parang 'tong mga bagay na sasabihin ko dito.
Pero mas light 'tong mga 'to.

Hindi ko na kasi talaga makayanang hindi magsalita tungkol sa mga ilang bagay. Kung sinu-sino na kasi ang kumukulit sa akin tungkol sa mga 'to. Una, napapagod na akong kumomento at magkwento ng paulit-ulit. Pangalawa, ayoko na s'yang isipin pa o problemahin. Aba naman, napakarami ko pang dapat problemahin at asikasuhing MAS IMPORTANTENG bagay...
Kaya eto na 'to. Huli na 'to. Lahat-lahat. Walang labis walang kulang. Kumbaga, kapag nagtanong pa kayo sa akin, ang isasagot ko nalang ay ang address ng blog ko.

Unahin natin yung kay BACKSEAT:
Sino ba talaga si Backseat?
Well, alam na naman ng karamihan kung sino si Backseat. Ako pa, kapag naman may bago akong natitipuhan, hindi ko naman kayang isikreto. Si Backseat ang pinaka-incredible na lalaking nakilala ko (next to Atom na hindi ko na crush). Gwapo, matalino, mayaman, mabait, friendly, athletic, hindi nagso-smoke...
Crush ko ba s'ya? Super. As in. Pero hanggang crush lang muna. Ni wala nga sa hinagap ko na magiging magkakilala kami e. Pero, yun nga magkakilala na kami. As far as I know, pareho kaming focused sa aming goals...pareho kaming walang time sa love life. At gustuhin ko mang karirin s'ya, my time won't permit me. Besides, hindi pa psyched ang utak ko na magmahal ulit. Hindi naman ako na-trauma, it's just that ngayon ko pa lang nae-enjoy ang mga bagay na hindi ko napagtuunan ng pansin dati dahil masyado akong nagfocus sa paghahanap ng boyfriend (and all that jazz). Kung nakikita ko bang mamahalin ko eventually si Backseat? Possible. Pero meron pa akong hinahanap na trait sa kanya na non-negotiable na mawala sa criteria ko e. We'll see.
Basta as far as lovelife is concerned, wala akong lovelife, pero masaya ako. Honest.

Next in line...yung hindi mawala-walang issue kay Jacket guy/Ralph:
Bago ang lahat, gusto ko lang ipaalala sa lahat na napakatagal ko nang isinarado ang issue na 'to. At hindi ko alam sa mga tao kung bakit pilit nilang binubuksan.
Background check muna kung bakit naungkat na naman 'tong issue na 'to. For some reason, nagkausap si Kaye at si Ralph sa YM. And for some reason ulit, inungkat ni Kaye yung issue tungkol sa amin. Tapos the following day, pinabasa sa akin ni Kaye. Tapos pagkatapos nun, pinilit nila akong pumunta ng UP Fair nung Thursday dahil pupunta daw si Ralph. Nagpunta ako, but I told everyone na hindi ako magtatagal. Tapos nagulat na lang ako na binabarrage na ako ng mga kung anu-anong komento tungkol sa ginawa ko na para bang kinawawa ko si Ralph.
Gusto n'yong malaman kung anong reaksyon ko sa lahat ng 'to?
PUTANGINA.
Unahin natin yung sa YM ha. Hindi ko alam at hindi ko maintindihan kung bakit kinailangang pag-usapan pa nila 'yun. Nevertheless, tapos na yun e. Pero unang-una, gusto ko lang sabihin na hindi ako apektado sa mga nalaman ko dun. Kaya kung pwede lang, 'wag n'yo akong piliting maging apektado. Kasi para sa akin, tapos na ang mga bagay na 'yun. I have completely moved on. Backseat is a proof. But I know I'm not in the position to stop people from talking about it. It's just that, I want everyone to understand na I'm not obliged to speak about it anymore.
And just so everyone knows...para rin matigil na ang kakaulit sa akin ng mga tao...
Tinanong ako ni Kaye, kung ako naman daw ay mabibigyan ng chance na ibalik yung dati, mas gugustuhin ko pa rin daw bang ganoon pa rin yung nangyari?
Diretsong sagot: OO. Mas gugustuhin ko pang ganoon pa rin yung nangyari. Dahil kung hindi nangyari 'yon, hindi ako magiging ganito kasaya ngayon. Ganun lang kasimple.
Isa pang tanong ni Kaye, do I still see a possibility of the two of us (ralph at ako) together?
Diretsong sagot: NO. Bakit? Kilala naman ako ng mga tao, grabe ako magmahal. Pero kapag sinabi kong ayoko na...as in firmly sinabi kong wala na at ayoko na...I mean it. Besides, masaya na ako ngayon.
So there.
About dun sa issue sa UP Fair naman. Please don't make it look like ako ang may kasalanan at naiwan si ralph mag-isa dun. Hindi naman ako ang katagpo n'ya nun. In the first place, I never committed na magu-UP Fair ako. Ang sabi ko, dadaan lang ako. I really have to do a lot of things that day. As a matter of fact, hindi ko pa nga natapos lahat ng gagawin ko nung gabing yun. And I'm sorry if he felt na hindi ako interesadong kausapin s'ya. As far as I know, kinamusta ko s'ya. Pero don't make it my responsibility na kamustahin s'ya at makipag-chummy-han sa kanya. Because it isn't. Kung gusto n'ya akong kausapin, edi lapitan n'ya ako. Wala naman akong sasabihin sa kanya so bakit ako lalapit? Yung pagiging pre-occupied ko nung time na yun, hindi yun staged, hindi ko kasalanan na marami akong inaasikaso nung panahong 'yon. Please don't make a big issue out of it.
Im not being harsh. Im not being mean. It's just that I really have a lot of other FAR MORE IMPORTANT things to deal with. For me, tapos na lahat ng 'yun. Wala nang balikan. Please don't make it my problem kung may issues pa rin kayo or si ralph about it. Hindi ko na kargo yun.
There.

I have a lot of things (both good and bad) going on in my life right now. Getting distracted is not an option. It's not easy, but I'm not complaining. This is my choice. And I'm happy and contented with it.