Namanhid man ako, salamat pa rin...

Ganito naman talaga ako eh. Kapag hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko, isinusulat ko. Therapy ‘to sa akin.

Naglakad kami ni Bam kagabi. Ang layo ng nilakad namin, pero hindi ko naramdaman ang pagod. Dati, maisip ko pa lang kung gaano kalayo ang lalakarin ko, magrereklamo na ako. Pero kagabi, kahit na mula Jollibee Katipunan hanggang sa sakayan ng UP sa may Ministop ay nilakad namin at pagkatapos ay naglakad kami ulit mula College of Law hanggang sa Vanguard, okay lang sa akin, hindi ako nagreklamo (although pagdating sa Vanguard medyo natakot ako).
Namanhid talaga ako kagabi.

Hindi pa rin ako naiiyak hanggang ngayon. Nilunod ko na ang sarili ko sa kantang OO kagabi. Binalikan ko na lahat ng mga bagay na makapagpapaalala sa kanya kagabi. Aba, ang tigas ng luha ko ha. Ayaw tumulo. Inisip ko tuloy, eh bakit nga ba ako iiyak? Baka kaya hindi ako maiyak kasi hindi ko alam ang dahilan kung bakit ako iiyak. Hmm…siguro nga. Or…
Namanhid talaga ako kagabi.

Tinext ko siya kagabi. Sabi ko basahin niya blog ko. Kebs na sa dapat vague ako na advice ni Ma’am Jane. Eh hindi naman ako ‘yun eh. Gusto ko bang malaman niya kung ano talaga mararamdaman ko? Edi ayan, pinabasa ko ‘to. Sino kayang unang mawewengwang sa amin? Owell. Kasi naman eh…
Namanhid talaga ako kagabi.

Anyway, tama na nga ‘yan. Namanhid na ako. At namamanhid pa rin ako hanggang ngayon. Pero sige, time to say my thank yous now.

Una sa lahat, salamat sa aking Pangga, kay Nikki, for just being there and for letting me be. Thank you dahil lagi kang handing makinig sa akin. Thank you dahil you never imposed na gawin ko ang mga bagay-bagay kahit na alam mong natatanga na naman ako. Thank you for keeping up with my constant moodiness and bitchiness dahil sa problema ko sa kanya.
Sa aking Kambal, thank you for being the Ate that I wish I had. Thank you dahil ikaw ang laging nagpapagaan at nagpaparationalize ng mga bagay sa akin. Thank you dahil nandiyan ka lagi to encourage me to look at the brighter side of things. Thank you for passing on wisdom to me kapag sobrang down na ako. Thank you din kasi napapatawa mo ako sa mga moments na ngarag na ako.
By, salamat dahil kahit na napakarami mong ginagawa, kapag nagrarant ako, nakikinig ka parin kahit na alam kong naguguluhan ka sa mga pinagsasabi ko. Salamat kasi pinaprangka mo ako at dahil dun, nagigising ako at natatauhan. Salamat dahil kapag depressed ako, sinasamahan mo akong kumain.
Kay Keina at kay Roro, sa Powerpuff girls, haay, hindi ko alam ang gagawin ko kung wala kayo. Thank you dahil kahit anong oras na ng gabi, kahit nasaan kayo, kahit maraming ginagawa, iiwan niyo yun just to listen and to comfort me. Salamat dahil binabatukan ninyo ako kapag tanga na talaga ako…pero niyayakap niyo pa rin ako after. Thank you for just being there.
Angel, mare, alam mo kung bakit kita pinapasalamatan. Salamat sa pakikiramay sa akin. Dahil alam ko, at some point, hindi ako maintindihan ng mga tao. Pero ikaw, na kapwa tanga rin (hahaha), alam kong naintindihan mo ako. Alam kong naintindihan mo ang naramdaman ko. Salamat mare.
---

Okay. *hinga ng malalim*
Salamat sa’yo.
Thank you for the happy memories. Thank you for making me happy. Gaya nga ng sabi ko sa iba kong blog entries, falling for you may be stupid, pero para sa akin, ikaw ang bumalanse sa lahat. Your existence in my life taught me a lot of things.
Now that I think about it, the very reason why I don’t want to fall for you is the same reason that made me like you.
Salamat sa pagpapangiti sa akin sa mga panahong malungkot ako. Salamat sa pagpapakita sa akin na ang buhay pala ay hindi isang malaking kangaragan--- at minsan masayang hindi ka in-control sa sitwasyon. Salamat sa lahat ng jokes sa lahat ng kulitan sa lahat ng kagaguhan…pati na rin sa mga seryosong usapan.
‘Tol, thank you for putting up with me and my immaturity. Hindi alam ng iba na madalas, you rationalize things kasi I make things complicated. Salamat sa pagiging honest at conceited mo. Hahaha.
Salamat sa pakikipag-usap sa akin. Now I realize na you do value our friendship. Salamat dahil dun.
Don’t worry, in time I will be okay.