Crossroads
Last Wednesday was a very sad day. Grabe, for the first time after quite sometime, lumapit sa akin ang mga tao at nagtanong kung okey lang daw ba ako, at kung bakit ako malungkot. Obvious talaga siguro na malungkot ako nung araw na ‘yun.
Come to think of it, simula nga naman nung nag-start ang AY 05-06, hindi nila ako nakitang malungkot--- yung tipog lugmok talaga sa kalungkutan. Most of the time, buhay na buhay ako at masaya, maingay…just being my usual self. Minsan naman, haggard at alligated at syempre, maingay pa rin.
Kaya hindi nila maintindihan kung dahil lang ba sa pagod kakasayaw nang bigla akong tumahimik nung Wednesday. Maingay pa kamo ako nung 102, napagsabihan pa nga ako ni Ma’am Pinky na ang daldal ko raw. Unusually bibo rin ako nung Journ namin, sagot ako ng sagot kahit na least favorite subject ko yun.
But all it took was one mere sighting of him--- and my day turned upside down.
Bigla akong napaisip. And until now, hindi pa rin tapos ang pag-iisip ko na ‘yun.
I’m at the crossroad, man.
---
Klara was frank enough to help me straighten my thoughts out last night. Buti nalang talaga dinidiretso ako ni Klara at nireremind na hindi naman ganito yung pakiramdam ko just a week ago, after the OB.
poopsyzuh27 (9:14:08 PM): i just feel so hopeless...
death2iskra (9:14:18 PM): akala ko ba EAE ka na?
death2iskra (9:14:22 PM): wag ka mahopeless!
death2iskra (9:14:27 PM): i on mo na kasi yang EAE mo!
poopsyzuh27 (9:18:39 PM): hay basta...parang something inside me's telling me na kapag tinuloy ko to, masasaktan lang ako
death2iskra (9:19:30 PM): ha?
death2iskra (9:19:52 PM): eh akala ko ba pinost mo sa blog mo na kesa naman maging passive ka, mag EAE ka na?
death2iskra (9:19:56 PM): or mali lang intindi ko?
poopsyzuh27 (9:21:02 PM): onga...pero parang nagbabago na yung isip ko...
death2iskra (9:21:29 PM): haaaay. napapareho na kayo ni angel.
death2iskra (9:21:48 PM): anong nangyari sa girl na kumakanta kanina ng hanging by a moment? ANONG GINAWA MO SA KANYA?
poopsyzuh27 (9:23:49 PM): salamat at pinapalakas nyo loob ko...pero ewan ko ba...klara, MAHAL KO SI *bleep*. AS IN. NGAYON KO LANG NARAMDAMAN TO ULIT AFTER 2 YEARS. I CANT AFFORD NA MAGKASIRA KAMI.
death2iskra (9:24:39 PM): ikaw bahala, if you can afford na walang mangyayari na passive ka lang, kung kaya mong matiis na wala kang ginagawa, by all means, wag mo na ituloy.
death2iskra (9:24:43 PM): pero kaya mo ba yun?
death2iskra (9:24:52 PM): hindi ka ba magtatanong na what if?
poopsyzuh27 (9:25:42 PM): yun na nga e.hindi ko na alam kung ano pa yung kaya ko sa hindi. isa lang ang malinaw sa akin: mahal ko si *bleep*. yun lang.
death2iskra (9:26:12 PM): malinaw pala eh.
death2iskra (9:26:20 PM): and youre not going to do anything about it?
death2iskra (9:30:13 PM): o, sigurado ka na ba?
Hindi Klara, hindi pa ako sigurado. Sabi ko nga, isang bagay lang ang sigurado ako--- na mahal ko siya. Kung anong gagawin ko, hindi ko pa alam. I’d like to think na this is just one of those days na masyadong static ang buhay ko at gusto kong lagyan ng spice kaya gumagawa ako ng problema. Sana nga ganun na lang. Sana nga hindi talaga ‘to totoong problema.
---
I couldn’t bring myself to tell Klara the real reason why I’m feeling this way. But when Bam and Angel talked to me last night, I don’t know, I just dropped the bomb.
Sinabi ko sa kanila na kaya ako nagkakaganito e dahil natatakot akong hindi n’ya ma-reciprocate ang feelings ko. Natatakot ako sa pwedeng mangyari. Natatakot ako sa risks na pwede kong harapin.
Expected ko na na palalakasin nila ang loob ko with so many words of wisdom…kasi hindi naman nila alam yung root ng fear na yun…
Natatakot ako sa pwede kong gawin kapag nangyari yun--- sa pwede kong gawin sa sarili ko, sa buhay ko…natatakot ako dahil hindi ko alam kung kakayanin kong tanggapin lahat.
After quite a number of heartaches, siguro naman maiintindihan na ng mga tao kung fragile na ako pagdating sa ganitong aspeto. Hindi biro ang masaktan ka ng paulit-ulit at patuloy ka pa ring sumubok ng sumubok.
---
On a ligher note, ang daming dumating na FGs sa Orientation kahapon. Kaya nga ba naisantabi ko muna ang depression at nagsaya muna ako kahapon. iba talaga ang feeling kapag kasama ko ang aking orgmates. Ang saya namin!
Nakakamiss yung mga Guilders na napanood namin sa AVP. Sana naman bumisita sila ulit.
And to borrow Dane’s words, “I’ll leave you with this. BroadGuild is not just an organization because we’re ABSOLUTELY A FAMILY.
Ehem.
---
Peeves: I wish I had the courage to tell you how much you mean to me. But in the very distant possibility that you come across this piece of writing, I want to tell you that you inhabit every damn waking moment of my life. I want to thank you for making me realize that I am still capable of loving somebody this much. Gusto kong malaman mo na more than anything else, your happiness is all that’s important for me. Whether I am the one who can give you that happiness or not, God knows na gagawin ko lahat para lang masiguro ko ma masaya ka. In God’s perfect time, I hope to have the courage to say all these things sa’yo--- personally.
Please take care of yourself…mahal kita.
Come to think of it, simula nga naman nung nag-start ang AY 05-06, hindi nila ako nakitang malungkot--- yung tipog lugmok talaga sa kalungkutan. Most of the time, buhay na buhay ako at masaya, maingay…just being my usual self. Minsan naman, haggard at alligated at syempre, maingay pa rin.
Kaya hindi nila maintindihan kung dahil lang ba sa pagod kakasayaw nang bigla akong tumahimik nung Wednesday. Maingay pa kamo ako nung 102, napagsabihan pa nga ako ni Ma’am Pinky na ang daldal ko raw. Unusually bibo rin ako nung Journ namin, sagot ako ng sagot kahit na least favorite subject ko yun.
But all it took was one mere sighting of him--- and my day turned upside down.
Bigla akong napaisip. And until now, hindi pa rin tapos ang pag-iisip ko na ‘yun.
I’m at the crossroad, man.
---
Klara was frank enough to help me straighten my thoughts out last night. Buti nalang talaga dinidiretso ako ni Klara at nireremind na hindi naman ganito yung pakiramdam ko just a week ago, after the OB.
poopsyzuh27 (9:14:08 PM): i just feel so hopeless...
death2iskra (9:14:18 PM): akala ko ba EAE ka na?
death2iskra (9:14:22 PM): wag ka mahopeless!
death2iskra (9:14:27 PM): i on mo na kasi yang EAE mo!
poopsyzuh27 (9:18:39 PM): hay basta...parang something inside me's telling me na kapag tinuloy ko to, masasaktan lang ako
death2iskra (9:19:30 PM): ha?
death2iskra (9:19:52 PM): eh akala ko ba pinost mo sa blog mo na kesa naman maging passive ka, mag EAE ka na?
death2iskra (9:19:56 PM): or mali lang intindi ko?
poopsyzuh27 (9:21:02 PM): onga...pero parang nagbabago na yung isip ko...
death2iskra (9:21:29 PM): haaaay. napapareho na kayo ni angel.
death2iskra (9:21:48 PM): anong nangyari sa girl na kumakanta kanina ng hanging by a moment? ANONG GINAWA MO SA KANYA?
poopsyzuh27 (9:23:49 PM): salamat at pinapalakas nyo loob ko...pero ewan ko ba...klara, MAHAL KO SI *bleep*. AS IN. NGAYON KO LANG NARAMDAMAN TO ULIT AFTER 2 YEARS. I CANT AFFORD NA MAGKASIRA KAMI.
death2iskra (9:24:39 PM): ikaw bahala, if you can afford na walang mangyayari na passive ka lang, kung kaya mong matiis na wala kang ginagawa, by all means, wag mo na ituloy.
death2iskra (9:24:43 PM): pero kaya mo ba yun?
death2iskra (9:24:52 PM): hindi ka ba magtatanong na what if?
poopsyzuh27 (9:25:42 PM): yun na nga e.hindi ko na alam kung ano pa yung kaya ko sa hindi. isa lang ang malinaw sa akin: mahal ko si *bleep*. yun lang.
death2iskra (9:26:12 PM): malinaw pala eh.
death2iskra (9:26:20 PM): and youre not going to do anything about it?
death2iskra (9:30:13 PM): o, sigurado ka na ba?
Hindi Klara, hindi pa ako sigurado. Sabi ko nga, isang bagay lang ang sigurado ako--- na mahal ko siya. Kung anong gagawin ko, hindi ko pa alam. I’d like to think na this is just one of those days na masyadong static ang buhay ko at gusto kong lagyan ng spice kaya gumagawa ako ng problema. Sana nga ganun na lang. Sana nga hindi talaga ‘to totoong problema.
---
I couldn’t bring myself to tell Klara the real reason why I’m feeling this way. But when Bam and Angel talked to me last night, I don’t know, I just dropped the bomb.
Sinabi ko sa kanila na kaya ako nagkakaganito e dahil natatakot akong hindi n’ya ma-reciprocate ang feelings ko. Natatakot ako sa pwedeng mangyari. Natatakot ako sa risks na pwede kong harapin.
Expected ko na na palalakasin nila ang loob ko with so many words of wisdom…kasi hindi naman nila alam yung root ng fear na yun…
Natatakot ako sa pwede kong gawin kapag nangyari yun--- sa pwede kong gawin sa sarili ko, sa buhay ko…natatakot ako dahil hindi ko alam kung kakayanin kong tanggapin lahat.
After quite a number of heartaches, siguro naman maiintindihan na ng mga tao kung fragile na ako pagdating sa ganitong aspeto. Hindi biro ang masaktan ka ng paulit-ulit at patuloy ka pa ring sumubok ng sumubok.
---
On a ligher note, ang daming dumating na FGs sa Orientation kahapon. Kaya nga ba naisantabi ko muna ang depression at nagsaya muna ako kahapon. iba talaga ang feeling kapag kasama ko ang aking orgmates. Ang saya namin!
Nakakamiss yung mga Guilders na napanood namin sa AVP. Sana naman bumisita sila ulit.
And to borrow Dane’s words, “I’ll leave you with this. BroadGuild is not just an organization because we’re ABSOLUTELY A FAMILY.
Ehem.
---
Peeves: I wish I had the courage to tell you how much you mean to me. But in the very distant possibility that you come across this piece of writing, I want to tell you that you inhabit every damn waking moment of my life. I want to thank you for making me realize that I am still capable of loving somebody this much. Gusto kong malaman mo na more than anything else, your happiness is all that’s important for me. Whether I am the one who can give you that happiness or not, God knows na gagawin ko lahat para lang masiguro ko ma masaya ka. In God’s perfect time, I hope to have the courage to say all these things sa’yo--- personally.
Please take care of yourself…mahal kita.
posted by izzie at
6:10 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home