GANITO BA TALAGA ANG WALANG LOVELIFE?!?

sagutin n'yo nga ako...
dali na...
pleeeeeeaaaase...
GANITO BA TALAGA ANG WALANG LOVELIFE?!?
nung isang araw, bumili na naman ako ng bagong chic lit. chic lit ha. hindi chic let. chic lit--- as in chic literature.
chic literature--- yung pocket-sized na libro (read: pocketbook) na uber vibrant ang color. yung may "cosmo book clu recommended" na tatak. yung 150 pesos sa mga bookstores at magazine stands. yung tungkol sa mga middle-aged na babae na may blooming careers and forever in search of mr. right. o umiiyak dahil kay mr. right. o natutuwa dahil kay mr. right. o basta may dilemma tungkol kay mr. right at sa buhay nila.
basta yun.
simula nung niregaluhan ako ng isang chic lit noong debut ko, nangolekta na ako ng iba't ibang klase ng chic lit. nakakatuwa nga dahil 30 minutes lang, tapos ko na ang isang libro. bakit kamo? kasi tuwing nagbabasa ako, engrossed ako sa mga nangyayari sa bidang babae. para bang transported ako sa mundo n'ya.
nakakatuwa rin na pagkatapos kong magbasa ng chic lit, isa lang ang nasasambit ko---
"haay..."
at sa bawat pagsasara ko ng libro, patuloy na ang paglalakbay ng aking isipan sa mundo ng aking mga pangarap--- in short, nagpapantasya na ako.
at gaya ng mga bidang babae sa mga chic lit na binabasa ko, nalulunod ako sa pag-iisip tungkol sa aking Mr. Right--- kung kailan ko s'ya makikita, kung anong itsura n'ya, kung paano kami magkikita, kung makikita ko na ba 'sya, kung anong trabaho n'ya, kung marunong ba s'ya mag-drive, kung saan kami magde-date---
isip ako ng isip hanggang sumakit ang ulo ko at mapiga ang utak ko at hanggang magising ako at batukan ang sarili ko sabay sabi---
"ano ka ba diane! gumising ka nga sa katotohanan! tigilan ang pagpapantasya!"
korni noh?
pero sa totoo lang, in all fairness sa akin, kahit na uberly to the nth level ang pagka-hopeless romantic ko, ngayon, para bagang dumating na sa puntong malapit na akong maging cynical tungkol sa mga Mr. Right topic na yan. o sa love in general.
totoo bang may destiny? hindi ba tayo ang gumagawa ng sarili nating destiny? bakit minsan kailangan mong maghintay ng matagal at masaktan ng paulit-ulit bago mo makilala ang taong destined na makasama mo? anong basis ng mga tao para masabing may destiny nga? faith? na basta naniniwala ka, darating sa'yo?
bakit sinasabi ng maraming tao na love conquers all?!? bakit laging sinasabi ng mga tao na ang mahalaga, kahit masaktan ka, e mahal mo o minahal mo yung tao?!? bakit minsan kailangan magpaka-tanga ka kapag nagmamahal ka?!?
bakit ang komplikado palagi ng love na yan?!? o ako lang ba ang nagpapa-komplikado nito?!? o ako yung komplikado?!? o praning lang ako?!?
labo talaga.
pero ang ultimate question ko talaga ay...
BAKIT WALA AKONG LOVELIFE?!?
hahaha. korni noh.
natatawa ako sa sarili ko.
bwahaha.
baliw.
pero may sense naman, diba?